หลวงปู่ชอบ ฐานสโม
หลวงปู่ชอบ ฐานสโม
วัดป่าสัมมานุสรณ์ อำเภอวังสะพุง จังหวัดเลย
ปุจฉา: หลวงปู่เจ้าคะ เวลาภาวนาทำอย่างไรจิตจึงจะรวม
วิสัชนา: ให้พิจารณาความตาย
ปุจฉา: หนูนั่งภาวนาครั้งหนึ่งเกิดมีกลิ่นเหม็นร่างกายของตัวเองอย่างรุนแรงจนแทบอาเจียน
แต่หนู่พยายามฝืนทนนั่งภาวนาอยู่ต่อไป คิดว่าเหม็นก็ช่างมัน ทนเอา อีกสักครู่เกิดอาเจียนออกมา
คล้ายเสลดกองอยู่บนตักเต็มไปหมดประมาณได้สัก ๑ กระโถน พอหนูออกจากการภาวนาเอามือมาจับดู
ปรากฏว่าไม่เห็นมีอะไร มันเป็นอะไรคะหลวงปู่
วิสัชนา: ธรรม
ปุจฉา: หลวงปู่ครับ กระผมนั่งสมาธิอยู่มันเกิดมีแสงสีม่วงมาแยงเข้าตาจะทำอย่างไรครับ
วิสัชนา: เกิดขึ้นมันกะหายไปเอง
ปุจฉา: ไม่ต้องไปสนใจมันใช่ไหมครับ หลวงปู่
วิสัชนา: อื้อ บ่ต้องดีใจ บ่ต้องเสียใจ ฮ้ายกะซ่าง ดีกะซ่าง (ร้ายก็ช่าง ดีก็ช่าง)
ปุจฉา: หลวงปู่ครับ กระผมและครอบครัวเดินทางมาไกลเพื่อกราบนมัสการหลวงปู่ โอกาสนี้ขอฟังธรรมะหรือเทศน์สั้นๆเพื่อจะได้นำไปเป็นหลักปฏิบัติในชีวิตต่อไป
วิสัชนา: (นิ่งสักครู่ประมาณ ๒ – ๓ นาที) แล้วตอบว่า “เอาใจใส่” และว่า “มนุสโส ปฏิลาโภ”
ปุจฉา: คำถามของคนหูหนัก (เกือบหนวก) ผู้หนึ่งชื่อนายคำ เป็นคนมีสัตย์มีศีลธรรมดคนหนึ่ง และเป็นนักภาวนาที่หาตัวจับยากในบรรดาชาวบ้านด้วยกัน แกมีอาการแปลกๆ เกี่ยวกับการภาวนา มาเล่าถวายหลวงปู่เสมอ ซึ่งท่านก็เมตตาแนะนำ เมื่อแกหายหน้าไปท่านจะถามหาและเมตตาแกมาตลอดเวลาร่วม ๒๐ ปี วันหนึ่งได้มีโอกาส แกเรียนถามหลวงปู่ว่า หลวงปู่ครับเป็นเพราะกรรมอันใดหรือ ทำไมหูผมจึงหนวก ผมเคยได้ทำกรรมอะไรไว้บ้างครับ
วิสัชนา: แต่ก่อนเวลาพระกำลังเทศน์ มีญาติโยมนั่งฟังอยู่หลายที่ศาลาโรงธรรม แล้วบ่สนใจฟัง ซ้ำยังเป่าแคน ตีฉิ่ง ตีกลอง มารอบศาลาที่พระเทศน์ให้โยมฟังอยู่ แล้วเว้าหยอกผู้สาว เวลาผู้สาวเหลียวมากะพากันเฮ จนพระที่กำลังเทศน์อยู่เสียสมาธิ ทำให้ลืมคำเทศน์ ต้องตั้งนะโมขึ้นใหม่ ตั้งเทื่อสองเทื่อ (ครั้งสองครั้ง) กรรมอันนี้จึงทำให้หูหนวก
ปุจฉา: ชาตินี้สิพ้นกรรมบ่ หลวงปู่
วิสัชนา: อือ
ปุจฉา: มีญาติโยมคนหนึ่งมาปรารภว่าตนมักจะมีโรคภัยไข้เจ็บเบียดเบียนอยู่เสมอ และฝันร้ายเป็นนิจ กราบเรียนถามหลวงปู่ว่า จะให้ทำอย่างไรจึงจะหายจากฝันร้าย และอยู่เย็นเป็นสุขเสียที
วิสัชนา: ให้ตั้งสติให้คักๆ(แน่วแน่,ดีๆ) และระลึกถึงพระรัตนตรัยและสวดยันทุนนิมิตตัง
ปุจฉา: คนฆ่าตัวตายนี่บาปไหมครับ หลวงปู่
วิสัชนา: บาป มันต้องตาย (ฆ่าตัวเองตาย) อีกห้าร้อยชาติ
ปุจฉา: มันมีกรรมแม่นบ่ หลวงปู่
วิสัชนา: อือ
ปุจฉา: หลวงปู่คะ ผู้หญิงถ้าบวชเป็นแม่ชี ถ้าแม่นบุญบารมีหลายสมาธิเก่งๆก็อาจจะฮู้ (รู้ภายใน) คือกันบ่ หลวงปู่
วิสัชนา: อื้อ ฮู้ได้ ๓๐ ปีรักษาศีลแปดนุ่งขาวห่มขาว กะได้ไปขึ้นสวรรค์ เหาะได้ครือกันนั้นแหล่ว ไปนิพพานได้ครือกัน มีหญิงคนหนึ่งอยู่เมืองพม่า
ปุจฉา: เหาะได้ตั้งแต่ยังบ่ทันตายหรือคะ
วิสัชนา: อื้อ...เหาะได้ตั้งแต่บ่ทันตาย
ปุจฉา: เขาบวชมาได้จั๊กปีคะ (กี่ปีคะ)
วิสัชนา: ๓ ปี
ปุจฉา: อันนี้เพิ่มสร้างบุญบารมีมาแต่ชาติก่อนหรือคะ หลวงปู่
วิสัชนา: เทิ่งชาติก่อน เทิ่งชาตินี้ (เทิ่ง = ทั้ง) ปู่เคยไปอยู่ที่นั่นคืนหนึ่ง แม่ชีเอาผ้าขาวงามมาถวาย
มาให้พระอาบน้ำ
ปุจฉา: ทุกวันนี้ก็ยังหรือคะหลวงปู่
วิสัชนา: คงจะยังอยู่ เพราะตอนนั้นยังหนุ่มๆ (สาว)อยู่
ปุจฉา: ในเมืองไทยมีไหมคะ คนที่สำเร็จแบบแม่ชีพม่านี้
วิสัชนา: ภาวนาเก่งๆ นี้มีอยู่ที่คำชะอี
ปุจฉา: เดี๋ยวนี้ยังมีอยู่ไหมคะ (ถาม พ.ศ. ๒๕๒๖)
วิสัชนา: ยังอยู่
ปุจฉา: หลวงปู่...ข้าน้อยทำมาหากินอยู่อย่างสุจริต แต่มีคนมาบังเบียด อิจฉาริษยา แกล้งต่างๆนานา เขาว่าหมอธรรม (หมอไสยศาสตร์) มาเสกก้อนหิน แล้วขว้างใส่หลังคาบ้าน ๓ ก้อน ได้ยินเสียงแล้ว มันสิเป็นอันตรายบ่หลวงปู่
วิสัชนา: บ่เป็นหยัง
ปุจฉา: เขาจะจ้างมือปืนมาฆ่า เขาขู่เข็ญให้หนี ว่าขืนไม่หนีต้องตาย มันเป็นยังไงคะหลวงปู่ มันจะตายเพราะเขาจริงๆหรือคะ
วิสัชนา: บ่เป็นหยัง ถ้าไหว้พระ สวดมนต์ภาวนาอยู่ บ่เป็นหยัง เขาขู่...นานๆมันกะจืดจางไปเอง
ปุจฉา: โยมผู้หญิงเคยไปภาวนาที่วัด แต่เกิดกลัวผีเพราะที่วัดเป็นป่าช้า มีการเผาศพเป็นประจำ เลยมากราบเรียนหลวงปู่ตรงๆหนูกลัวผีเจ้าค่ะหลวงปู่ หลวงปู่มีคาถากันผีไหมเจ้าคะ
ขอให้หนูด้วย
วิสัชนา: สุขัง สุปะติ (เป็นคาถาแผ่เมตตา นิสังสะสตตะปาโฐ คาถาเต็มบท สุขัง สุปะติ สุขัง
ปฏิพุชฌะติ นะปาปะกัง สุปินัง ปัสสะติฯ มนุสสานัง ปิโย โหติ อะมะนุสสานัง ปิโย โหติ)
ปุจฉา: หลวงปู่เจ้าคะ ทำอย่างไรจึงจะพ้นทุกข์ ไม่ต้องมาเกิดแก่เจ็บตายอีก
วิสัชนา: ไปบวช
ปุจฉา: หลวงปู่ครับ เพื่อมันแกล้งนินทาว่าร้ายผมต่างๆนานา ทำอย่างไรดีครับ
วิสัชนา: บ่ต้องสนใจ
ปุจฉา: มันอดไม่ได้นี่ครับ
วิสัชนา: แผ่เมตตา
ปุจฉา: หลวงปู่เจ้าคะ พวกเพื่อนฝูงหนูเขาร่ำรวยมีเงินกันทั้งนั้น ทำยังไงหนุถึงจะรวยอย่างเขากันบ้างล่ะเจ้าคะ
วิสัชนา: ทำงาน
ปุจฉา: (ผู้ถามนิ่งไป คงจะคิดตามหลวงปู่ไม่ค่อยทัน ครั้นแล้วเธอก็ถามซ้ำอีกอย่างไม่ค่อยจะแน่ใจ) ทำงานแล้วจะรวยแน่นะเจ้าคะ
วิสัชนา: ทำบุญด้วย
ปุจฉา: หลวงปู่เจ้าคะพวกเราเคารพเลื่อมใสศรัทธาหลวงปู่กันมากที่สุด อยากบำเพ็ญบุญ ทำกุศลถวายหลวงปู่เท่าใดก็ไม่อิ่ม หลวงปู่บำเพ็ญบารมีทำบุญอะไรไว้ในชาติก่อนเจ้าคะ จึงได้บวชมาเป็นหลวงปู่ให้พวกเราได้กราบไหว้เคารพบูชาอย่างนี้
วิสัชนา: ไปธาตุพนม สร้างธาตุพนม ไปกับพ่อเชียงหมุน (ชาติก่อนซึ่งเป็นสหายกัน) ช่วยกันสร้างธาตุพนมเอาเงิน ๕๐ สตางค์กับผ้าขาววาหนึ่งเอาไปทานกับเพิ่น
ปุจฉา: หลวงปู่ทำบุญแล้วอธิษฐานหรือเปล่าเจ้าคะ อธิษฐานว่าอย่างไร ตอนให้ทานเงิน ๕๐ สตางค์
วิสัชนา: อธิษฐานว่าให้ได้บวช ให้พ้นทุกข์ว่าอย่างนี้แหละ
ปุจฉา: เงิน ๕๐ สตางค์สมัยโน้นคงจะมากนะหลวงปู่
วิสัชนา: มากอยู่
ปุจฉา: สร้างตั้งแต่ทีแรกเลยหรือคะหลวงปู่
วิสัชนา อือ...
